Naval D'Assant

Wchodziła na plażę tak jakby wchodziła do łóżka, stąpała krokiem takim jakby po drodze zsuwała pończochy z ud, unosiła dłonie tak jakby miała zaraz rozpiąć granatowy biustonosz, witała się tak jakby wzbierający orgazm tego powitania miał ją zaraz zwalić z nóg, siedziała na leżaku tak jakby przybierała pozycję nieodnotowaną dotąd w historii figur miłosnych... On robił czasem zdjęcia z ukrycia.

.

Pukanie do drzwi było symboliczne, otworzył je zaraz potem.

Czy mogę wejść?

Nie.

Co robisz? Dlaczego na kartonie?

Nie zrozumiałbyś…

Jestem dość inteligentny.

Muszę zrobić projekt, zanim zacznę malować na płótnie. Idź stąd.

Nie chcę Cię przecież uwieść. Nie, to kłamstwo. Chcę. Na kolacji dawałaś mi znaki.

Nic Ci nie dawałam.

Nie? Zastanów się nad tym jeszcze raz.

Przeszkadzasz mi.

Taki mam zamiar.

Nie chcę żebyś tu przychodził. Powiem Borysowi, żeby założyli zamek do drzwi.

Będę przychodził codziennie. To salon dostępny dla wszystkich gości.

Wobec tego nie będę zwracać na Ciebie uwagi. Znudzi ci się siedzenie tutaj i rozmawianie z samym sobą.

Nie znudzi. Lubię patrzeć na Ciebie. Będę siedział zatopiony we własnych myślach. Nigdy tego nie chciałem, ale to coś między nami jest, oboje musimy to przyznać.

Nie będę przyznawać czegoś, czego nie odczuwam.

Przyznasz… w swoim czasie.