Pokazuję tu drobną próbkę swojej twórczości artystycznej, płótna, rysunki,
próby wokalne oraz mojej nieartystycznej twórczości, czyli zdjęcia...
Ponieważ wypada się przedstawić, napisałam również o sobie,
posługując się skrawkami swojego życia, w charakterze materii twórczej.
Serdecznie zapraszam też, do czytania moich opowiadań, które będę tu publikowała,
bo w gruncie rzeczy, to będę tutaj pisała właśnie.
Byłabym wdzięczna, za nie doszukiwanie się, w ich treści, mojego osobistego piętna, bo go tam nie ma.
Ja tylko w rękach trzymam lustro i zmuszam ludzi, by na siebie spojrzeli.
Czy jest lepszy sposób, by wyrazić szacunek dla człowieka?
Kto poczuje feministyczny posmak, myli się. Dlaczego? Bo nie oceniam swoich bohaterów.
Nie ma żadnego moralizowania, żadnych recept. Jest tylko chłodna, bezlitosna relacja o życiu,
która w finale nasiąka ironią, rozpaczą, desperacją a nawet dramatem.
Gdy temat „człowiek” się wyczerpie i zabraknie mi pomysłów,
to zapewne zamilknę grzecznie i nadejdzie koniec mojego blogowego bajania
i obym w porę umiała dostrzec ten moment, by nie zanudzać siebie ani innych.
© copyright Agatha Anderson
Prawa autorskie zastrzeżone. Kopiowanie bądź wykorzystywanie treści bloga bez zgody autorki jest zabronione.
Pyłku..rumba...wakacje....rumba i jeszcze raz od nowa....
OdpowiedzUsuńTo se ju ne wrati, Pylek weteranka, tyle razy nie:).
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Bycie weteranem Pyłku to zostaw starszym. Nie wierze ze mineły czasy gdy....Pyłek...rumba...wakacje... rumba i jeszcze raz od nowa..Pylek rumba wakacje...rumba
OdpowiedzUsuń